چیزی را به هم نریز

رضا فکری

نشر افکار

چاپ اول 1391

6500 تومان

در مجموعه داستان پرسه در حوالی داستان امروز 1 یکی از داستان های مورد علاقه ی من داستان مرز نوشته ی رضا فکری است.با همین پیشینه سراغ مجوعه داستانش چیزی را به نریز رفتم.مجموعه ای که نه داستان کوتاه بدون فهرست را در خود دارد.

تک تک داستان ها را "من" راوی ، روایت می کند.چه وقتی که راوی زن است یا یک سرباز و یا راننده ی بیابان و یا مادری که با فرزند بیمارش روی تخت بیمارستان حرف می زند.هر کدام از این راوی ها می خواهند نقبی به مسائل و مضمون های اجتماعی و روزمره ی زندگی بزنند و خواننده را با خود همراه کنند. 

اما آن قدر حضور این راوی سنگین و با قدرت است که اجازه نمی دهد هیچ کدام از شخصیت های داستانی راه خود را بروند واز زبان خود ابراز وجود کنند و خود را معرفی کنند.به همین خاطر ما با راوی تک گویی روبه رو هستیم که در یکسان سازی و همگونی شخصیت ها در هر داستان تاثیر دارد.این تسلط بی چون و چرای راوی نمی گذارد ماجراها هم  به داستان تبدیل شوند و در جایی که فکر می کنی الان  داستان شروع می شود رها شده و تمام می شود.گرچه سوژه ها تازه و ناب هستند و نگاه به گوشه ای از زندگی و روابط اجتماعی و فردی آدم ها دارد اما وقتی فقط  حضور راوی به دیدن و بازگو کردن می انجامد، مخاطب را آزار می دهد.این تسلط راوی در هر داستان درست مثل یک راوی دانای کل همه چیز دان، به جای هر شخصیت تصمیم می گیرد حرف بزند و حرف بزند و نمی گذارد هیچ شخصیتی  نفس بکشد و ماجرا را از زبان خوش بازگو کند.تا جایی که انگار کسی برای ما از خاطره ای در جایی دور و نزدیک و گاه بی نام و نشان تعریف می کند. به همین دلیل، ماجراها وکشمکش و توصیف ها در روایت محض راوی گم می شوند و یا رنگ می بازند.

به امید کارهای دیگری از رضا فکری، چرا که در داستان مرز نشان داده است توان نوشتن و داستان نویسی اش خیلی بیشتر از این مجموعه است.